Anadoluda efsane olmuş hikayeleri araştırıyordum hepsini toparlayamammı blogumda diye düşündüm ve çok sevdiğim Tahir ile Zühre den başlıyorum...
TAHİR İLE ZÜHRE
Ayridir dünyamizin zamanlari
Her zamanda gelir geçer bu yoldan
Iyi kötü her çesit yolcu
Bu her gün kendimizi daha anladigimiz
Denizinde tek damla oldugumuz
Bu uzun yolculugu
Adam vardir çöllerden çöllere geçirir
Adam vardir su basinda gölgelerde
Dag doruklarinda yüceltir dinlendirir
Ona yeni sevinçler katar her adimda
Adam vardir yoktan kurar güzeli
Adam vardir güzeli yok eder
Dostlar açik söyleyelim söyleyecegimizi
Adam vardir ardinda is birakir
Adam vardir ardinda iz birakir
Birincilere söyleyecek sözümüz yok
Varolsun ikinciler
Anlatacagimiz masal söyle anlatilir
Çok eski zamanlarda bir ülkede
Bütün padisahlar gibi dingin mutlu
Bütün padisahlar gibi rahat ve umutlu
Yüceligi kendinden
Bir yüce Padisah varmis
Hiçbir seyi eksik degilmis dünyada
Sultan gözünün içine bakarmis
Halk desen kul köleymis ugrunda
Isteyebilecegi her seyi elinin altinda
Yok diye bir söz ömründe duymamis
Ama yok diyebilmeyi ögrenmis daha sonra
Padisah'in da Vezir in de çocugu olmuyormus
Çocuk bir yagmurdur ana-baba tarlasina
Onlarinkine damlasi düsmemis
Çorak topraklar gibi kalmislar
Duru ve yakici bir yaz ortasinda
Kendini uyuyan bir çöl gibi
Su yüzü görmeyen gökler gibi
Masallarda yüceden çikagelir
Her aradigimiz bizim
Bakarsin bir su basinda bir çali dibinde
Yillardir umdugun dogmus sana
Sana bütün duyarligiyla bütün sevinciyle
Bir gün sehre her dokundugu hastaliga
Saglik getiren bir hekim gelmis uzaklardan
Yerlesmis bir yikik kulübeye
Bir bilgenin gücüne uygun olan
Kisa zamanda duyurmus adini
Bir sabah vakti ona Padisah'in selamini getirmisler
Padisah seni saraya çagiriyor demisler
Hekim demis ki -ben de kendi isimde padisahim
Isterse gelsin derdini anlayalim
Padisah Vezir'ini alip biraz sonra
Usta hekimin kulübesine gelmis
Yesil bir sudan ikisi de birer yudum içmisler
Aradan aylar geçmis
Iyi haber yayilmis baskente
Padisah'in bir kizi olmus
Gözleri hiç durulmamis denizleri andiran
Vezir'in bir oglu olmus
Bakisi gökte yüzen umut dolu bir zaman
Kiza Zühre demisler oglana Tahir
Yanyana getirilmezse aglarmis ikisi de
Yanyana getirilirse gülermis gözleri
Bir araya gelmezlerse yeri gögü yikarlarmis
Bir arada oldular mi sonsuzmus sevinçleri
Bari demis Padisah ve Vezir
Bunlar birbirine öz kardes olsun
Ayni yere tasinsin besikleri
Bunlar birbirini kardes bilsinler
Biri padisah ogludur bundan sonra
Biri padisah kizi
Çocuklar büyüyünce birbirlerine kardes demisler ama
Yüreklerine düsen atesten çikan isiklar sarinca yüreklerini
Ikisi de birbirine vurulmus
Ikisi de gizlemis sevgisini
Yasak bir sevgiyi büyütmemek için
Çöle susan sular gibi susmuslar ;
Kurutabilmek için bütün denizlerini
Yalnizliga gömülüp beklemisler
Yüce dagin tepesinde kimsesiz bir göl gibi
Ama gözlerinde esen rüzgârlar
Bir ülkeden bir ülkeye selam ***ürür gibi
Anlatirmis birinden birine ki
Bir su deniz olmak istedi miydi
Karsisina durani bogar geçer
Tahir de Zühre de bos yere
Yüreklerini zincire vurmuslar
Yasayan bir sevinci kim tutup zindana atabilir
Büyüyen bir tutkuyu kim eritebilir karanlik yoklukta
Kim Tahir'e Zühre'siz olmayi
Kim Zühre'ye Tahir'siz olmayi ögretebilir
Iyi iyiye zorunludur kötü kötüye
Güzel güzele zorunludur sevinçli sevinçliye
Yüce olan yücelerde yücelesmeyi arar
Hiçbir sey hiçbir seyin pesindedir
Yok olan yok olanla çogalir onurlanir
Var olan var olanla
Bir Tahir bir Zühre'ye
Bir Zühre bir Tahir'e varolacak her zaman
Bir gün sarayin bahçesindeki çinarin
Altinda Zühre Tahir'e demis ki
Bir yüce çaglayandir yüregimde
Bana esen rüzgârlarini nasil yok bileyim
Bir tutkudur çözülür karlardan sulara
Yoklugunun karanliginda varolabilir miyim
Günler geçer uzar zaman umut gibi
Nerede düs görsem susmuslugun görünür
Sensiz bir aksamda kervan gibi konaklasam
Bu benim sensizligimde kesiksiz ölümümdür
Ne senin yüreginde bir rüzgâr kalmali
Benim agaçlarimi sarsmadan geçen
Ne benim yüregimde denizler olmali
Mavisi senin kiyilarini süslemeyen
Ne benim disimda sen
Bir umut tasimalisin gecelerden gündüzlere
Ne ben kapimi açmaliyim
Senin beni çagirmadigin seslere
Bir yüce çaglayandir yüregimde
Seninle kardes olmayi ister miyim
Kim tutabilir beni sana kosmaya
Korkulari öfkeleri yasalari dinler miyim
Aldi Tahir
Ben senin varliginin yarisiyim
Sen benim varligimin yarisisin
Ben Padisah'in ogluyum
Sen o Padisah'in kizisin
Sensiz olmak dünyayi bosluk gibi
Araliksiz bir aciyla geçmektir
Sensiz olmak yokluga karismaktir
Sönmüs bir günes gibi
Ellerim dokunsa ellerine
Yüregimde dünyalar degisir
Her baktigin karakis yaza döner
Her dokundugun çirkin güzellesir
Bir duvardir gerilmis aramiza
Seni bana ulastirmayacak
Ben ne kadar sensiz olamasam da
O duvar bizi yakinlastirmayacak
Ben belki uzun uzun yanip
Küllerimi sana verecegim
Ey sen benim yüregim benim vazgeçilmezim
Ayrilikta yaratildik ne diyeyim
(Dünyada tam dört çesit insan vardir
Birincisi kendi kendinin efendisi olmak ister
Ikincisi baskasinin efendisi olmak ister
Üçüncüsü kendi kendinin kölesi olmak ister
Dördüncüsü baskasinin kölesi olmak ister
Kendi kendinin efendisi olan
Baskasinin efendisi olmak istemez
Baskasinin efendisi olmak isteyen
Kendinin efendisi olmak istemez
Kendi kendinin kölesi olanla
Baskasinin kölesi olan çok benzer birbirine
Kendi kendinin kölesi olan neyse ne
Baskasinin kölesi olmak isteyen
Insanin da ******in da en kötüsüdür)
Iste böyle bir köle
Padisah'in kölesi
Tilkiden kurnazligini çalmis
Maymundan oyunculugunu asirmis
*****ten kuyruk sallamayi ögrenmis
Kediden yaltaklanmayi
Yilandan soguklugu çekip almis
Kargadan les yemeyi kaldirmis
Sinekten pis olmayi
Iste böyle bir köle
Padisah'in kölesi
Kötünün kötüsü bir köle
Bir gün Tahir'le Zühre'ye demis ki
Siz kardes degilsiniz
Besikten beri birbirinizi sevdiniz
Sizi yan yana koydular
Size kardes dediler
Yoksa sen Zühre Padisah'in kizisin
Sen de Tahir Vezir'in oglusun
Sevin birbirinizi
Benden ögrendiginizi söylemeyin kimseye
Aldi Tahir
Bir sevinçtir günes gözlerine
Gözlerimi kirpmadan bakabilmek
Bilerek sevinerek yüregimi
Senin yüregin gibi duyabilmek
Bir gün uzantisidir saçindan
Çocuklarin sevindigi baharlara
Hiçbir korku gögünde uçmayan
Bir rüzgârsin deli uçurtmalara
Gözlerinden gemiler gelir geçer
Bir aksamüstü varir Hindistan'a
Hiçbir bilinmezlige ugramayan
Bir denizde gidisler sunar sana
Bir mavisin her kanatla geçilmeyen
Bir bulutsun yagmayan her tarlaya
Bir sevinçsin konmazsin yalnizliga
Her kalakalmisliga sigmayan umutsun
Yenisin her yürüdügün sokakla
Bütün dinmezliklere bir yokussun
Iliksin yagmurlusun beyaz bir karakissin
Yoklugunda yanan her Afrika'ya
Aldi Zühre
Önce büyük bir korkuydum yaninda
Yoklugunu alin yazim bilirdim
Bir kopmus yaprak gibi düserdi
Sana uzanmak isteyince elim
Simdi eski bir maviyim kaninda
Göklerden biçilip getirildim
Sari sonsuzluklardim bugdaylarda
Sonra umutlarini yurt edindim
Yikandi savaslarda yazilan bütün kanlar
Yesilini gözlerinden alan gür denizlerle
Yalnizliklar inançlara degisildi
Süsledin topladigin çiçeklerle
Seni hiçbir çag yok edemeyecek
Sen topraga zorunlu tohumsun
Sen bütün dokunuslarimda duydugum
Yagmursun diriliksin eksiksiz umdugumsun
Ben sana hiç diyemem ki - kirildim
Sedef sapli bir biçaktim kinimda
Önce yoktun mahpuslugu yasadim
Simdi varsin özgürünüm yaninda
Gene aldi Zühre
Ben bir uyku degilim uyandir
Ilk sabah beyazligi gibi yanina al
Senden baska hiçbir sey sevindiremez beni
Ey bütün çiçeklerimi tasiyan en güzel dal
Seninle bütün ülkeler bütün yokluklarini
Bir bitmisligi kaldirir gibi kaldiracak
Dünyada her seyin sarsildigi yerde bile
Bir senin basegmeyen yüceligin kalacak
Nice denizler vardir dalgalanmak ister de
Bir türlü kipirdatamaz dalgalarini
Nice rüzgârlar vardir esmek ister
Düser kalir bir yamacin üstüne
Sen gidilemeyen deniz esmeyen rüzgâr
Yesermeyen yaprak gelmeyen sonbahar
Yürünmeyen yol dik duramayan duvar
Olamayan kesinligisin dünyamizin
Ben senden bir umutsuzluk düslemem bosuna
Gerçek yüceligindir sarsar denizlerimi
Ne büyük bir aydinliksin ki varliginla
Bütün karanliklardan soydun gecelerimi
Köle Tahir'le Zühre'ye kardes olmadiklarini
Söyledikten sonra kosmus Sultan'a
Esikte yüz sürmüs
Uzanmis etek öpmüs
Buyruk verin boynum vurulsun demis
Çabuk benim gözlerimi oydurun
Oydurun da görmeyeyim bir daha
Iki kardesin birbiriyle sevistigini
Tahir Zühre'yle kardes degildir artik
Artik biri öbüründen ayrilacak dal degil
Biri yagmursa öbürü bulut artik
Biri kussa öbürü gök
Biri bir dünyanin bir yarisi
Öbürü öbür yarisi
Biri isiksa öbürü gün
Biri karsa öbürü kis
Sultan çilgina dönmüs bunu duyunca
Ben o Zühre'nin anasiysam demis
Eger Zühre kizimsa
Bu sevgi burada ikiye bölünür
Basi bir yanda olur gövdesi bir yanda
O gece o yumusak Padisah'i
Doldurdukça doldurmus Sultan
Zühre padisah kizidir
Vezir ogluna yarasmaz demis
Ya demis hiç kalir geriye bu sevgiden
Ya da ben bu sevgiyi elimle bogarim
Sen ne yapacaksan yap
Göster babaligini
Padisah sevginin zincire vurulamayacagini
Bile bile Sultan öyle istedi diye
Zühre'yi sarayda bir odaya kapattirmis
Tahir'i kovmus saraydan
Sevgi denen sey büyüktür
Odalara saraylara konaklara sigmaz
Sevgi bir kustur
Evcillesemeyen bir kus
O kus kafeste durmaz
Sevgi denen sey yücedir
Onuruna yediremez sönmeyi
Sevgi denen sey kendini horlamaz
Benimsemez yolundan dönmeyi
Sevgi denen sey sonsuzdur
Ne zaman tanir kendine ne de yer
Kendini hiçbir seyde sinirlamaz
Sevgi denen sey sevgisizden korkmaz
Direnir
Dogru sayar kendini tek yücelik bilmeyi
Zühre kapatilmaya giderken demis ki kendi kendineNasil bir agaç köksüz yasamazsa
Zühre de Tahir'siz yasamayacaktir
Zühre'nin Tahir'i sevdigi sevgi büyüktür
Sizin dar odalariniza sigmayacaktir
Tasacak görürsünüz dag bayir dinlemeyecek
Sel olup basacak bütün topraklari
Yikmayi varliginin tek ödevi bilecek
Bütün sevgisizlikleri ve bütün yalnizliklari
Kendisiyle çogaltacak çogalmak isteyeni
Çiçekten hali gibi örtecek daglari
Sulayacak köklerine siki siki tutunan
Agaç olmayi seven bütün agaçlari
Bütün küçük sevgileri utandiracak
Tek tek tutsak edecek sevgi korsanlarini
Kendini sonsuza dönük bir sevgi sananlari
Eksiksiz yansisinda kendine gösterecek
Sevgiyi bilmeyen için sevgi yaz rüzgâridir
Sabah baslar aksam bir baska yerde biter
Gerçek sevgi üstünde yasanan bir topraktir
Ya üstünde yasatir ya derinine çeker
(Ey kardesler
Size iyi bildiginiz
Ama her duyusta bir kere irkildiginiz
Bir gerçegi söyleyeyim
Dünyamizda yasayan insanlarin çogu
Yasamayi sevmiyor
Yasamak onlar için en kolayindan yürünüp
Tüketilmesi gereken bir zamandir yalnizca
Onlara göre yasamak bostur yalandir
Ve eger su kadarcik tadi varsa
O da maldadir padisah olmada sultan olmadadir
Boyun egmede boyun egdirmededir
Onlar için bir seyi sevmek
O seyi kendine alip saklamaktir
Vermek isteseler de veremezler
Yoktur verecekleri
Soluk soluga oradan oraya atarlar bedenlerini
Orada burada bos yere yorulurlar
Dizleri tutmaz gözleri görmez olunca da
Harcadik yasamimizi der dururlar
Ey kardesler
Üstünde yasadigimiz toprak
Onlardan çekti bütün çektigini
Biz sevmeyi bilenler de onlar yüzünden
Kapatilmis odalarda eridik
Ey kardesler
Basinizi agrittim
Bagislayin beni
Size bu konuda son bir sözüm olacak
Hep birlikte yasamayi sevelim
Bilelim ki yasam bir kisilik degildir
Ve bir kisilik olmayacaktir hiçbir zaman
Yasamak bir denizdir gözalabildigine
Biz onun sulari dalgalariyiz
Biz onun gemileri kaptanlariyiz
O vardir ve bizsiz de olabilir
Biz onsuz olmayalim
Basinizi agrittim
Bagislayin beni)
Köle kosup haberi yetistirmis Tahir'e
Demis ki sarayda bir odaya kapadilar sevgilini
Kök toprakta çürür gibi çürüsün diye
Orada kan döküyor yas yerine
Git ey Tahir zorla yollari
Kapilari zorla
Yoksa bir de bakarsin ki dügün dernek kurulmus
Komsu padisahin oglu koca olmus sevgiline
Duyunca Tahir ki canindan ayri tutmadigi
Zühre'si bir odaya kilitlidir
Gizlice saraya kosmus aksam
Zühre'nin adini alçak sesle ünleyerek
Dolasmis durmus sarayin dört yanini
Sonunda bir pencerede aydan parlak
Yüzü görünmüs Zühre'nin
Solgun yari aglamakli yari bitik
Ama birdenbire gelen bir sevinçle parlayan
Gözlerini dikmis Tahir'in gözlerine
Uzun uzun bakmis
Aldi Zühre
Kaçirma gözlerini gözlerimden
Bakisim bakislarina doysun
Belki son görüsümdür seni
Belki yakinda Zühre'siz olursun
O zaman bütün sularda bakislarimi
Ellerinle tutarcasina görebilmek için iyi bak bana
Dügümle bakisini bakisima
Gözlerim gözlerinde yok olmasin
Bastigin toprakta beni bil o zaman
Sana dünyayi gösteren güneste beni gör
Yüzüne vuran rüzgârda beni tani
Yagan yagmurda islan benimle
Ama sakin yok sayma Zühre'ni
Sakin gelmez bir yola gitti deme
Sonsuz ve eksiksiz senin olan seyi
Yoklugun derinliklerinden bekleme
De ki Zühre'm yüregimde isidir
Gözlerimde bakistir sudur denizlerimde
Baskalari öldürsün ama sen yasat beni
Ölüm adinda birini sevme benim yerime
Aldi Tahir
Sensizlikte bir gün bile sevindi mi ki
Tahir sen olmayinca sevinsin
Sensizlikte bir gün bile yasadi mi ki
Sen olmadigin zaman Tahir yasayabilsin
Can bedenden ayrilinca sürmez
Beden candan ayrilinca topraktir
Sunu bil ki sen yok oldugun günde
Artik bu dünyada Tahir olmayacaktir
Sevmeyi bilen ölmeyi de bilir
Ama yasamayi degismez ölüme
Sevgi ancak biz yasarken çiçeklenir
Sevgi denen sey ölümün neyine
Çikar at yasarligindan bütün ölümleri
Kendini bir günes kadar ölmez bil
Sen benim Zühre'msin yildizimsin
Çevir isiklarini gözlerime
Bana bak ki ben de görebileyim
Direneyim seninle yasamaya
Ölüm saçanlari alsin ***ürsün ölüm ,
Ne sana gelsin ölüm ne bana
Tahir'le Zühre'yi bir çali dibinde gözetleyen köle
Sicagi sicagina yetismis Sultan'a
Bütün kötüler gibi dupduru görünerek
Bulusmayi uzun uzun anlatmis
Sultan o gece gene zorlamis Padisah'i
Tahir denen nankör bir zindana
Kapatilmaz da sonunda direnip
Eger Zühre'yi kendine baglarsa
Bu sarayin alti üstüne gelir demis
Ortaligi elimle boyarim kana
Aklindan çikarma ki Padisah'im
Zühre Vezir'in ogluna varamaz
Benim aklim o sevgiyi anlamaz
Biliyorsun kizimiz
Komsu padisahin ogluna varacak
Ertesi gün atlilar elini kolunu baglayip Tahir'in
Uzak bir sehre ***ürüp bir kaleye kapamislar
Tahir orada acisini içmis yudum yudum
Sevdiginden saydigindan uzakta
Günler geçmis mevsimler degismis
Biçimden biçime girmis bulutlu gökler
Bir yil bir yili kovalamis
Ama her seven gibi o da
Söndürmemis bile bile yaktigi atesi
Tahir kapatilinca kaleye
Zühre'yi kapatildigi odadan çikarmislar
Sevgilisi zindanda yatan da mahpustadir
Ne gördügü maviye mavi demis Zühre'cik
Ne duydugu sese ses diyebilmis
Yalnizca bilmedigi uzaklardan
Tahir'ini her gün biraz daha beklemis
Her geçen kervandan sorarmis Zühre
Tahir' imin kaldigi sehre mi gidersiniz
Giderseniz kaleye de ugrar misiniz
Ugrarsaniz zindanciyi görür müsünüz
Görürseniz zindanciya der misiniz
Zindanci evet derse bu mektubu
Tahir'e verir misiniz
Bir bilsem ki yüregi sevinçtedir
Yasiyordur dingindir
Bir bilsem ki bugün de o benim Tahir'imdir
Kimsesizligim birden silinecek
Her geçen kervandan sorarmis Zühre
Tahir'imin kaldigi sehre mi gidersiniz
Kimi gitmem o sehre ben demis
Kimi gitsem de zindana ugramam
Ugrasam da zindanciyi bulamam
Zindanciyi bulsam da anlatamam
Günlerden bir gün bir kervanda bir keloglan
Almis Zühre'nin mektubunu koynuna koymus
Sen üzülme baci demis ben ne yapar yaparim
Veririm mektubunu Tahir'ine
Keloglan verdigi sözü tutmus
Araya araya kaleyi bulmus
Zindancibasiyla bir güzel konusmus
Bu dünyada sevgiye hançer vuran onmaz demis
Sevenleri koruyanin dünyasi cennet olur
Al zindanci bu mektubu Tahir'e ver
Ver ki
Ne orada sevdigi erim erim erisin
Ne burada Tahir yok olsun bir düs gibi
Keloglanin zindancibasiya
Zindancibasinin Tahir'e verdigi mektup der ki
Sabah uyanir baglarim bakisimi ufuklara
Aksamlar ufuklari yok edinceye kadar
Yollardan herkes gelir herkes geçer
Anladim yollar seni getirmeyecek bana
Saraylarin zindana dönebilecegini
Söylerlerdi de ben duymazdim
Sen buradayken zindan nedir bilmezdim
Yoklugun sensizligi ögretmektedir bana
Ne gündüzün gündüzlügü belli artik
Ne gecenin gece oldugu dogru
Genis bir kiraç toprak gibi uzuyor
Tahir'siz bir Zühre olmanin yolculugu
Kosup gelsem zindan kapilarina
Kara duvarlar göstermez yüzünü
Ölüm belki dindirirdi acimi
Ama tuttun yasakladin ölümü
Sevinmek neyin adidir çoktan unuttum
Bilmiyorum neye denir yüce neye denir güzel
Senden ötesi yokluktur benim tek varligimsin
Seni örten duvarlari yik da gel
Tahir'in yüksek sesle okudugu mektubu
Hücrenin kapisindan duyan zindancibasi
Demis zindancibasiysam ben
Açarim bu Tahir'e kapilari
Suramda bir yürek tasiyorsam
Eger ben zindancibasiysam ve insansam
iki cani ayiranla bir olmam
Sevgiye hançer çekmem
Suramda bir yürek tasiyorsam
Açarim bu Tahir'e kapilari
Gece yarisi açmis Tahir'in kapisini
Çabuk demis torbani bagla sopani al
Öbür yatanlara duyurmadan çik
Al bu ekmegi koy torbana
Yolun uzun olmasina uzun ama
Sevdigine giden bir sevgilisin
Yol engel olmaz sana
Tahir üç gün üç gece yol gitmis
Bir gün dogumunda varmis saraya
Kimseye görünmeden sokulmus
Zühre'nin penceresinin altina
Onun adini bir iki ünlemis
Zühre uyanmis çiglik çigliga
Aldi Tahir
Gene kapilar yolumu sana açti
Gene yollar beni getirdi sana
Yillar geçti neredeyse inanacaktim
Seni benden ayiran duvarlara
Yarattigina sasan yaratici gibi
Sevgimiz ürkütüyor yüregimi
Ellerin unuttuysa ellerimi
Çevir gözlerini bak bana
Senle olmak uzun bir bahçeydi
Her gün bir baska çiçekle degisirdi
Birdenbire üstüne çöken kati geceyi
Atabilirse çikacak sabaha
Nereden bulurlar bu kadar karanligi da
Durup duran gündüzü gece yapabilirler
Umurumuzda olmayan canavar bir korkuyu
Getirip kapimiza baglayabilirler
Kötü dedigin böyledir esmekle kalmaz
Bir sevinci aldi mi sonuna kadar yikar
Bana öyle geliyor ki bu isin sonu kötü
Beni senin topragindan kaldirip atacaklar
Aldi Zühre
Belki gündüzler olacak gene gecelerden
Sonra bahar gülleri gibi çiçeklenen
Belki inancimizdan da genis yerlerden
Gelebilecek inançsizlik korsanlari
Belki gene mevsimler eskisi gibi degisir
Belki çirkin bütünüyle kopamaz güzelden
Belki güzel yeni bir düzende bulurken kendini
Yeni biçimlerde dogar yeni bir çirkinlikten
Bütün bunlar bir yanlizligi yaratmaya yetmeyecek
Hiçbir durup kalmaya inanmayan yüregimde
Ben iyi biliyorum
Denizken çöl olmus olmayacagim sende
Bir inerek bir yükselerek geçecek
Belki hiç raslanmamis topraklardan topraklara
Ama sende kaynayan sular yerlesmeyecek
Kupkuru bir vadide yalnizlik yatagina
Yalnizlik düsmandir kendine
Kendini kendinde her gün çarmiha gerer
Senle olmak sonsuz bir barisin adidir
Her gün yeni bir çig olur sonsuz çogalmak ister
Köle bu yeni bulusmayi da duyurmus Sultan'a
Sultan da Padisah'a duyurmus
Padisah buyurmus adamlarina
Tahir'i simdi yakalayacaksiniz
Tutup bu iyilik bilmezi
Nehire atacaksiniz
Bize ettigi oyunu sulara da etsin edebilirse
Kendini acindirabilir
Sulara söz geçirebilirse
Geçirsin bakalim
Tahir son sözünü söyleyip Zühre'ye
Gözünden son damla yasi dökerken
Zühre son sözünü söyleyip Tahir'e
Gözünden son damla yasi dökerken
Tahir'i kiskivrak yakalamislar
***ürüp sulara birakmislar
Her dalga ayri bir yere itmis onu
Onu sular ***ürüp uzak bir kiyiya birakmis
Kiyida selam verip dogan güne
Gene yorgun ama gene dirençli
Geceleri gündüze
Gündüzleri geceye bagladikça baglamis
Saraya gelmis ki ne görsün
Kurulmus dügün dernek
Zühre iki gözü iki çesme
Gitmeye hazirlanmis
Tahir sessizce karismis dügün kalabaligina
Bu benim son savasimdir demis
Dügün günlerce sürmüs
Tahir günlerce sagi solu kollamis
Tam gelin alayi yola düzülürken
Zühre görmüs ki Tahir oradadir
Bir yagiz atin üstünde hazir
Kimse ne oldugunu anlayamadan
Bakmislar ki Tahir almis gidiyor Zühre'yi
Padisah'in adamlari ok gibi firlamis
Yakalamislar ikisini de
Çalgilar çalinsin demis Padisah
Dügün alayi birazdan çikacak yola
Zühre'yi alin ***ürün
Tahir'i de benim karsima getirin
Tahir'e demis ki Padisah
Ölümün esigindesin
Bir adim daha atarsan içindesin
Kurtulmak için bir yolun var
Üç siir söyle bana
Üçünde de Zühre'nin adi geçmesin
Öyle olursa birakirim seni
Çeker buradan gidersin
Yoksa boynunu vurdururum
Can verirsin Zühre'yi almak yerine
Aldi Tahir
(Bu birinci siirdir)
Ne zaman gün dogsa safak sökse
Artik acilar içinde dogacaktir
Aksamlar yorgun düze indiginde
Gün acilarla yok olacaktir
Bir su bir yol tutar yüceden engine
Enginden yüceye akmaz sular
Su yolunu yüceye degisseniz
Su gene yüceden engine akar
Bir su akisi gibi iyiydi
Çarpti nice daglara nice kayalara
Su akmaktan yorgun düstü
Dagilinca içildi topraklara
O su eger su diyorsa adina
Gene bulut olur yagmura döner
Gene yagar dag doruklarina
Gene yüceden engine yönelir
Su ya sudur ya da su degildir
Suysa akmaktan kalmaz bir kiyida
Kimse kendi yataginda akmayi bileni
Kapayamaz durgunlugun karanlik kuyusuna
Aldi Tahir
(Bu ikinci siirdir)
Sabah vakitlerinin söylettigi bülbül
Konus benim için anlat benim için
Sen ki her söyleyenin dilinden bilirsin
Söyle nerede kaldi sevdigim gül
Acilarda eridi mi söndü mü umutsuzlukta
Kendini yasarliginda var saymiyor mu
Yoksa yildi mi direnmekten
Artik benim dilimden artik anlamiyor mu
Bir kaleydi de yikildi mi
Onu tutan topraklarin üstüne
Yoksa ona edilenden korktu mu
Kaçacak yer mi ariyor kendine
Umutsuzla umudu mu bosladi
Sevmeyenle ögrendi mi sevmemeyi
Yoksa durup dururken yeg mi tuttu
Inanmak yerine inanmamayi
Döküldü mü bütün yapraklari da artik
Gül olmayi birakti mi kendinden
Bikti mi usandi mi ezildi mi
Kus daldan kaçar gibi kaçti mi artik benden
Aldi Tahir
(Bu üçüncü siirdir)
O yükseklerimde yaylamdi benim
Enginlerimde yayilan ovamdi
Ben bir evdim onu barindirirdim
O gidince kapilarim kapandi
Deprem gelsin yiksin beni sel alsin
Tas tas üstüne kalmasin bende
Varsin bir yoklukta beklesin
Onun yoluna direnen gölgem de
Bir kaleyim yikilmis olayim
Dikildigim topraklarin üstüne
Gözlerim sönsün görmeyeyim
Ellerin baktigini ay yüzlüme
Bir avuç kül olsam yarisi ondan
Yarisi bendendir kül olusumun
Bir gün bir agaç olup yerde bitsem
Dallar benim yapraklar onundur
Artik sözümü bitireyim
O benim hem gündüzüm hem gecemdir
Adini sorarsaniz söyleyeyim
O benim düyada tek ZÜHRE'mdir
Der demez çelik kiliç inmis
Zühre'yi anan Tahir'in boynuna
Adamlar ölü Tahir'i çikarmislar
Zühre görsün diye sarayin avlusuna
Zühre bir simsek gibi firlamis yerinden
Tahir'in üstüne yigilip kalmis
Onlarin bu son bulusma yerinde
Simdi iki kisilik bir mezar varmis
Üstünde kendi kendine bir agaç bitmis yemyesil
Her sabah ve her aksam iki çiçek açarmis
Zühre diye yanar dururmus biri
Biri Tahir diye diye aglarmis
